Het lezen van een goede roman kan een inslag veroorzaken waarbij de tekst je optilt, groter maakt dan je was en meevoert naar onvermoede verten. Wat is het in een boek dat het dit bij de lezer kan veroorzaken? Is het herkenning waar de lezer naar op zoek is? Of is het juist de vreemdheid van de protagonisten in een roman die ons bekoort? In dit essay neemt Ger Groot ons mee in zijn zoektocht naar een antwoord op deze vragen. Naarmate de leeftijd vordert, word iemand minder snel verrast. Been there, done so, seen that: wie niet oppast vervalt gemakkelijk in de verveelde spleen van de persoon die het allemaal al een keer heeft meegemaakt. Met betrekking tot de
