Bron: Unsplash
Staan wij boven de natuur? Voor veel moderne mensen, ook christenen, is dat vanzelfsprekend. Of we de natuur nu beschouwen als onuitputtelijke bron of als iets dat we verantwoordelijk moeten beheren, we zien haar als materiaal voor mensen. De meningen – in discussies over landbouwbeleid, natuurbeheer, energietransitie, klimaatadaptatie – verschillen slechts over wat verstandig is: groene groei of consuminderen, nieuwe technieken of een andere economie, nu ingrijpen of later. Maar het frame blijft dat van mensen boven de natuur, personen boven dingen. Alleen dwarse denkers als Timothy Morton en Bruno Latour[1] morrelen aan dat frame en verwerpen het onderscheid tussen persoon en materie. Trees van Montfoort betoogt dat hun pleidooi voor co-existentie, samenleven van mensen en niet-mensen, weleens realistischer en
