Filosofie en theologie

Pascals ‘weddenschap’ was geen godsbewijs. Het was een poging de atheïst ervan te overtuigen dat het geloof in God redelijk was. Daarmee bleef Pascal binnen de grenzen van de aardse wetenschap. Maar hij besefte ook dat niemand zich door een rationele gedachtegang tot geloof laat brengen. Daarvoor is een krachtiger, fysieke aanzet nodig. Ger Groot laat zien hoe Pascal daarmee het materiële in de godsdienst rehabiliteerde – al was het maar als tijdelijke steun bij […]

In Pensées van Pascal komt een fragment voor dat op het eerste gezicht vreemd is aan de inhoud van het hele werk. In fragment 418 lijkt Pascal een godsbewijs te geven, terwijl hij zoals bekend van de God van de filosofen en geleerden niets moet hebben. Peter Blokhuis laat zien dat het in dit fragment niet over een godsbewijs gaat maar over geloven. Hoe kan een mens geloven en welke rol speelt het verstand daarbij?  […]

Pascal is iemand met een meervoudige receptiegeschiedenis. Sommige kennen hem als briljante wis- en natuurkundige, andere zien hem als een belangrijke christelijke mysticus, en weer anderen zien hem vooral als iemand die centrale filosofische bijdragen geleverd heeft. Peter-Ben Smit geeft een korte schets van met name theologische aspecten van Pascal, maar doet ook een voorstel voor het integreren van zijn wis- en natuurkundige werk in zijn levensbeschouwing.   Inleiding  De plaats van geloof in het leven […]

Verwerft de mens kennis met het verstand, met de zintuigen of ook met het hart? Klaas Bom laat zien dat Pascal in de Pensées de menselijke kennis verbindt met verlangen en liefde.  De woorden van Pensées fragment 423, “Le coeur a ses raisons que la raison ne connaît point”, door Frank de Graaff vertaald met “Het hart heeft zijn redenen waar de rede geen weet van heeft” zijn wellicht Pascals bekendste.i Hoe klinken die woorden […]