Wie ademt, haalt zuurstof binnen. Als er geen zuurstof is of als we niet kunnen ademen, sterven we. Zuurstof is niet van mensen afhankelijk, wij maken geen zuurstof. Maar omdat wij van zuurstof afhankelijk zijn, is de waarde of betekenis van zuurstof mede van ons afhankelijk. Zuurstof betekent voor ons ‘leven’, dit in tegenstelling tot gifgas. Die waarde zou zuurstof niet hebben als er geen mensen of, meer algemeen, als er geen levende wezens zouden zijn.
Mensen kunnen zich verwonderen over van alles wat ze in hun wereld tegenkomen. Zo kunnen ze zich ook verwonderen over het ademhalingsproces en de rol die zuurstof daarin speelt. De verwondering is uitdrukking van de ervaring van waarde of betekenis. In de ervaring krijgen we deel aan die waarde. Als we ademen ervaren we de waarde van zuurstof, vooral als we even geen adem kunnen halen.
De ervaring van waarde verrijkt ons leven. Niet alsof we die zouden bezitten. Wij bezitten de waarde niet, we krijgen er deel aan. Tegelijk zijn wij het aan wie de waarde als waarde wordt onthuld. Op zichzelf bestaat waarde niet zoals een steen of een dier bestaat. In relatie met een mens treedt de waarde aan het licht. De mens is als een zaklantaarn die in het donker verborgen dingen zichtbaar maakt. De dingen wachten daar als het ware op, want zo komen ze tot hun bestemming. Ze komen niet tot hun bestemming als ze zichtbaar worden door een verterend vuur. Dan is het snel met ze gedaan. De waarderende mens moet zijn als een lamp en niet als een vuur.
Besef van de ervaring van waarde kan ons doen inzien dat we niet op onszelf bestaan maar
Verder lezen?
De verdere inhoud van dit artikel of deze pagina is voorbehouden aan onze abonnees (u kunt hier inloggen).
Bent u nog geen abonnee, vraagt u dan een proefnummer aan, of registreert u zich direct online voor een abonnement.