Meer dan op de kunstbeoefening zelf, heeft Kuyper invloed gehad op het protestantse denken over kunst, is de stelling van Marleen Hengelaar. Niettemin hebben zijn gedachten over liturgie sterk de architectuur bepaald van gereformeerde kerkbouw na de Doleantie. Na drie eeuwen stilte over kunst op het theologische gereformeerde erf – afgezien van catechismuspreken over het tweede gebod – was daar opeens Abraham Kuyper, wiens grote verdienste het was dat hij kunst opnieuw op de kaart zette. De sobere kerken van zijn tijd hadden witgekalkte muren en het op de harde banken neerzittende kerkvolk was wereldmijdend en acultureel. Maar was dat altijd zo geweest? Of was dit een mystieke en piëtistische vertekening van de opstelling van Calvijn? Door terug te gaan
