In de praktijk van opvoeding en onderwijs lijken twee tegenstrijdige principes centraal te staan. Aan de ene kant benadrukken opvoeders en leraren dat kinderen unieke persoonlijkheden zijn. In hun ontwikkeling en vorming gaat het erom dat ze ‘worden wie ze zijn’. Aan de andere kant willen opvoeders en leraren ook iets meegeven en voorleven. Ze zien bijvoorbeeld het belang van het goede voorbeeld geven. In dit artikel laat Pieter Vos zien dat het theologische begrip van navolging, in het bijzonder de navolging van Christus, verheldert hoe vorming van ‘het zelf’ en navolging van een voorbeeld in samenhang begrepen kunnen worden. [i] De vraag is of het ideaal van de opvoeder als voorbeeld wel past bij het ideaal dat kinderen ‘worden
