Veel vertegenwoordigers van de ‘reformatorisch-wijsgerige’ filosofie dragen bij aan de ethische bezinning op de vraagstukken van onze tijd. Voorbeelden zijn de kritiek van Bob Goudzwaard op de doorgeschoten markteconomie, de kritiek van Egbert Schuurman op de doorgeschoten techniek en de kritiek van Gerrit Glas en Henk Jochemsen op de verzakelijking in de gezondheidszorg. Hoewel deze denkers verwijzen naar de bronnen van de ‘reformatorische wijsbegeerte’, met name naar Herman Dooyeweerd, bestaat er geen overzicht – laat staan een analyse – van het ethische begrippenapparaat waarmee in deze filosofische stroming wordt gewerkt. In dit artikel beoogt Bart Cusveller hierin te voorzien. De reformatorische wijsbegeerte is een uitwerking van de zogenaamde ‘neocalvinistische’ traditie. Dit is een intellectueel robuuste, maatschappelijke beweging (zeg, vanaf Groen
