Hoop speelt een belangrijke rol in ons dagelijks leven, zeker gedurende ziekte. Erik Olsman prikkelt de lezer om te reflecteren op hoop in de gezondheidszorg vanuit filosofisch – vooral ethisch – perspectief. Hoop blijkt op verschillende manieren gewaardeerd te kunnen worden, waarbij hoop vaak een meerstemmig en dynamisch karakter heeft. Op basis van diverse studies laat de auteur zien dat hoop en compassie verbonden zijn. Hij schetst hoe dit in de christelijke theologie – op paradoxale wijze – ook het geval is. “Hoop doet leven,” zo luidt de uitdrukking. Toch zijn er patiënten met een levensbedreigende aandoening, waaraan zij vroeger of later zullen sterven, die niks meer hopen. Hun leven is echter niet hopeloos. Eén patiënt die ik interviewde zei
