Vanmorgen zat ik buiten koffie te drinken en sloeg mijn vierjarige zoon en driejarige nichtje gade die aan het spelen waren. Zij zat op zijn skelter en hij op haar driewieler. Ze kunnen heerlijk spelen samen. Mijn nichtje tegen mijn vierjarige zoontje: “Zullen we naar de weg?”. Hij: “Ik wil niet naar de weg, ik ga sowieso niet naar de weg”. Even stilte. Dan zij: “We kunnen niet verder, want hier is de start”. Weer even stilte. Hij denk na en zegt dan: “Maar ik kan de start ook wegspuiten”. Hij spuit een paar keer met zijn waterpistooltje op de grond voor hen en daarna fietsen en skelteren ze onverwijld verder – naar de weg.
Mijn zoontje vroeg niet: wat bedoel je met ‘de start’? En ook niet: waarom zou je niet verder kunnen als hier de start is? Hij accepteerde als een gegeven wat zijn speelkameraadje zei, en moest dus een oplossing vinden voor het feit dat ze niet verder konden. Het waterpistooltje bood de oplossing en die werd op haar beurt geaccepteerd door mijn nichtje. Al spelenderwijs onderhandelden ze over de regels van het spel.
In april 2021 startte ik als eindredacteur van Soφie. Die start was iets minder kneedbaar dan in het kinderspel – hoewel er gelukkig in het grote-mensen-leven ook ruimte is voor onderhandeling. Ik kreeg de opdracht mee om een nieuwe redactie te vormen en het blad te vernieuwen. Dat eerste is gelukt en met het tweede is een begin gemaakt.
Na dit nummer ga ik het stokje overdragen, aangezien ik recent een nieuwe start heb gemaakt als directeur van Stichting voor Christelijke Filosofie en het Lindeboom Instituut. U mag best weten dat ik sterk twijfelde of ik deze weg op wilde gaan, omdat ik het jammer vond om Soφie los te laten. Gelukkig kan ik ook als directeur bij het blad betrokken blijven, al dan niet als lid van de redactie.
Het was een eer en een genoegen om de eindredactionele werkzaamheden te verrichten voor dit mooie blad. Het mooist vond ik het afnemen van interviews, hoewel dat ook een flinke bult werk oplevert. In de afgelopen tijd mocht ik respectievelijk Paul van Tongeren, Renée van Riessen, Gerrit Glas, Peter-Paul Verbeek, Henk Helmantel en (voor dit nummer) Jan Hoogland interviewen. Op Peter-Paul Verbeek na – bij wie ik het interview via Zoom afnam –heb ik alle geïnterviewden thuis bezocht. Als je iemand thuis bezoekt, heb je toch het idee een completer beeld te hebben van de betreffende persoon. Waar en hoe we wonen zegt tenslotte ook iets over wie we zijn.
Beste lezers, bedankt voor uw betrokkenheid. Ik wens mijn nog onbekende opvolger een goede start en u allen dat u nog lang op weg blijft met Soφie.