Een kenmerk van moderne beeldende kunst is dat aan het kunstwerk geen eisen worden gesteld inzake vorm, materiaal en techniek. De vormen in een abstract schilderij doen niet aan iets buiten het schilderij denken. Die herkenbaarheid mag er wel zijn maar het hoeft niet. Als ik een bloeiende rododendron bedek met witte katoenen lakens en er een bordje bij zet met daarop ‘With’ dan is de vorm ervan geen reden om te zeggen dat het geen kunstwerk is. Hetzelfde geldt voor het materiaal: om een kunstwerk te maken is het niet nodig dat je bepaalde materialen gebruikt, bijvoorbeeld marmer of verf. Kunstenaar Piero Manzoni vulde negentig genummerde blikjes met dertig gram eigen poep. Is het gebruik van poep reden om dit geen kunst te noemen? Velen zullen zeggen dat dit geen kunst is. Wat is het dan? Rotzooi? Zo kun je het zien maar binnen de kaders van moderne kunst kan niet gezegd worden dat het vanwege het gebruikte materiaal geen kunst is. En dan de techniek: museumbezoekers zijn vaak onder de indruk van de techniek van schilders als Rembrandt. Het vullen van blikjes stelt daarmee vergeleken niets voor: “Dat kan ik ook!”. En toch is een getoonde bijzondere vaardigheid geen eis op basis waarvan je kunt zeggen dat iets een kunstwerk is of niet.
Velen zijn geneigd om aan kunstwerken die hun niet aanstaan het etiket kunstwerk te onthouden: dat is geen
Verder lezen?
De verdere inhoud van dit artikel of deze pagina is voorbehouden aan onze abonnees (u kunt hier inloggen).
Bent u nog geen abonnee, vraagt u dan een proefnummer aan, of registreert u zich direct online voor een abonnement.