Het is me wel overkomen dat ik vastgeroest bleek te zitten. Ik dacht dat mijn visie een juiste was, dat ik alle voors en tegens van een bepaalde zaak in het vizier had gehad. Totdat in een gesprek een ander mij een nieuw gezichtspunt voorschotelde en ik mij realiseerde: tja, dat had ik nog niet meegewogen… Gelukkig bestaat er dan de mogelijkheid om een perspectief te herzien en bij te laten schaven door input van buitenaf.
Tijdens mijn sollicitatiegesprek bij Soφie – jawel, hier schrijft uw nieuwe eindredacteur – merkte ik op dat dit juist de essentie van filosofie vandaag de dag is, in mijn optiek (maar zoals u net hebt gelezen: ik kan ernaast zitten). Als het goed is word je geprikkeld, gestimuleerd om je eigen denken nog eens onder de loep te nemen. Misschien is er een nieuw perspectief dat overwogen dient te worden. Het nieuwe nummer van Soφie dat u nu in handen hebt wil precies dat doen. Vanuit het thema ’50 jaar Grenzen aan de Groei’ werpen we een evaluerende blik op het rapport van de Club van Rome dat in 1972 verscheen. Waar staan we nu, 50 jaar later? Wat zien we als we terugkijken op de geschetste scenario’s? Zitten we op de juiste weg – als er zoiets bestaat als één juiste weg -, of kunnen we beter een andere afslag nemen?
Perspectieven te over rondom dit thema. Zo bepleit Lambert Pasterkamp, zich baserend op sociaal-filosoof Erich Fromm, een bestaanswijze waarin het gaat om zijn en relatie in plaats van hebben met het oog op het postgroei-debat. Roel Jongeneel evalueert de ‘economie van het genoeg’ van Bob Goudzwaard, waar zich ook een perspectiefwissel voltrekt. Kunnen mensen ook té rijk zijn, vraagt Dick Timmer zich af. Het antwoord van Paul Schenderling is vermoedelijk ‘ja’, wanneer hij de blik richt op de gevolgen van menselijk (over)consumeren en de integriteit van het geloof bevraagt. En in gesprek met prof. dr. Jan Boersema ontvouwt zich een interessante gedachtewisseling rond de vraag naar de plek van de mens in de ecologische crisis. Andere perspectieven komen van de hand van Roshnee Ossewaarde-Lowtoo, Eva van Urk-Coster en Hans Weigand.
De gemeenschappelijke deler in al deze artikelen lijkt de vraag te zijn wat nu de beste route is naar de toekomst met het oog op de (nationale en mondiale) crises waar we in verkeren. Of kijken we dan verkeerd? Hoe het ook zij, ik hoop dat uw perspectief bevestigd, bevraagd en aangescherpt, of juist omgekeerd mag worden.