In ‘Grondmotief’ wordt een kernbegrip uit de reformatorische wijsbegeerte of theologie uitgediept en geactualiseerd. Deze keer is het woord ‘Grondmotief’ zelf aan de beurt: Sander Griffioen verkent dit begrip vanuit de grondbeginselen van de reformatorische wijsbegeerte. ‘Grondmotief’ was en is een allesbehalve gangbaar woord. Het grote Woordenboek der Nederlansche Taal noemt het alleen terloops, en wel als synoniem van ‘leidmotief’ of ‘thema’ van een muziekstuk of literaire tekst. Binnen de Reformatorische wijsbegeerte vertoont het een sterk Dooyeweerdiaanse kleur. Als de mede-grondlegger, D.H.Th. Vollenhoven, het woord al gebruikte, dan op onnadrukkelijke wijze, bijvoorbeeld in de zin van ‘de grondmotieven der Schriftuurlijke wijsbegeerte’. Dooyeweerds voorkeur voor het enkelvoud doet direct al vermoeden dat het hem om een eenheid gaat die aan alle
