Rik Peels’ werk is een mooi voorbeeld van hoe wetenschappers ver kunnen kijken, omdat ze elkaar schouders gaan staan. Meermalen laat Rik Peels weten voort te bouwen op het werk van Professor Beatrice de Graaf die met haar boek Radicale Verlossing aandacht vraagt voor het streven naar radicale verlossing bij terroristen en het serieus nemen van het eerstepersoons-perspectief van extremisten. Peels gaat verder in dit spoor en brengt daarbij zijn filosofische en theologische expertise in. Wat De Graaf en Peels met elkaar delen, en ik voel mij hierin verwant, is dat zij ruimte vragen voor de religie factor. Die is namelijk lange tijd genegeerd. Als het wel aan bod kwam dan exclusief in het kader van jihadistisch extremisme als gevolg
